ŞİMDİ ANLATABİLİRSİN HERKESE

Susma, bizi anlat. Kitaplardan başla anlatmaya, şiirler son durağı olsun hayatımızın. Şiirlerde son bulan hayatlar, kalıcı olacaktır. Öykülerle örülmüş bir hayat bizimkisi, her gününe yeni bir öykü anekdot olarak düşülmüş. Yazıların olduğu bir hayat bizimkisi, edebiyatın yer aldığı bir hayat. Kimsenin bilmediği, içimizde yer eden, saklı bir hayat bizimkisi. Robenson'un adasında gömülü gizli bir hayat. Oblomov'un hırkasına, Dorian'ın yakışıklı yüzüne ,çirkin bir hastanenin çirkin koridorlarına sakladım ben hayatı, artık kendim de bulamıyorum. Bulunamaz bir hayat benimkisi.Anlat olanları, giderek körleşen düğümleri. İnsanların yüzüne bile bakmadan geçip giden kalabalıklara anlat. Dinleyen kimsenin olmadığı,hastane durağında anlat en çok bilmeyenlerin dinlemesi gerekir hayatımızı. Vazgeçtim, sadece bana anlat olanları, sadece ben örebilirim böyle bir örgüyü. Bunun öyküsünü, şiirini yalnızca ben yazabilirim. Bir ressamın hayatını yalnızca bir şair yazabilir.Susma, bizi anlat. Biz, bizden önce de vardık. Biz, hep var olacağız. Öyle söyle onlara, her kimse onlar. Ressamın birine anlat, yahut müzisyenin, ve yahut bir başka şaire anlat. Sıradan bir insana anlatma, anlamaz. Anlamadığı gibi deli derler sana, veya kimseye anlatma, ben anlatmıyorum, anlayan bulunmaz, anlatmayarak yaşamayı öğren, her gün olmayıp kanamayan yaralarını yeni baştan sil baştan tımar etmesini öğren. Cehennemin içerisinde cenneti düşle,ama ateşte de yanma eğer yanarsan o zaman anlayacaksın solup giden beni.