BU HASTANEYİ SEVİYORSAM SENDENDİR

Bu hastaneyi güzel kılıyorsun.Sen varsın diye güzel bu topraklar.Senin gönlünün zenginliği burayı zengin kılıyor.Sen varsın diye uçuyor burada kuşlar. Bu hastaneyi sevmem senin içindir aslında, senin büyünün destansı güzelliğinden ötürüdür. Onlarda gerçek dışıdır, tıpkı senin sahip olduğun gerçek dışılık gibi. O yüzden seviyorum. İçinde sen varsın, dokunuşun var, kokun var, ellerin var,Sana muhtaç olan çok insan var. Belki de sadece ben.Varlığın öyle ki, yemek, içmek, barınmak gibi. Bu hastaneyi güzel kılan sensin. Bunun içindir güneşin erkenden doğuşu.Bu hastanenin mimarı sensin benim için.Benim mimarımsın, kalbimde koca bir saray inşaa edensin. Bütün bir kenti baştan aşağı yeniden yapansın. Gönül ülkemde elinin uzanmadığı yer kalmadı. Artık her yerde senin dokunuşun var.Bir hastane inşaa ettin, içinde yalnızca sen varsın.Başka kimsenin yaşama izni yok.Yalnız sen yaşıyorsun,Bütün duyguları seninle tattım, sen bütün duyguların içindesin. Her duyguya sen işlemişsin. Her duygu senden türeyen bir yan almış gibi. Korkuda sen varsın, heyecanda sen varsın, mutlulukta sen varsın. Yalnızlıkta bile senden bir iz var, senin getirdiğin bir yalnızlık var. Herkes sana bürünmüş. Ne yana baksam işte diyorum. Yine O.Beni takip ediyormuşsun gibi.Her yerde izlerin. Ben en iyisi seni özlemekle,seni özlemek duygusuyla aldatmaya devam edeyim . Seni özlemek farklı oluyor, yakıcı ve yıkıcı oluyor.Sen yokken hep özleminle beraberim. Özlemin işte bu, elle tutamayıp gözle göremiyorum. Ne kadar güzel olsa da yakıcı bir özlem bu. İçmde bir özlemek duygusu var ki seni onunla aldatıyorum. Annesinin eteklerini çekiştire çekiştire mırıldanan bir çocuk gibi özlemekle aldatıyorum seni