BU GÜN CEHENNEM

Bu gün , cehennemin bir başlangıcı belki de.Cennete girmek için ödediğim bedel bu dünya. Oysa o kadar uzakta ki cennet, ona doğru uçsam sanki kaçacak gibi geliyor bana. Cennete doğru bir adım atsam, cennet koşup kaçacak gibi geliyor. Bunların hepsi sen yoksun diye geliyor başıma. Anla halimi Henna, sen yoksun, cennettim yok. Bugün cennetten kovulduğumun Birinci Senesi işte. Nefes alamıyorum, sağ ellimde kalma bir kokun var. Yüreğimde sürekli yazdığım adın var, sürekli tazelediğim. Kanımda senin kanın var. Adımdan önce andığım bir ismin var, en güzel isimlerden. Sevdiğim, seveceğim bir varlığın var düşlediğim. Benim Hennam var, herkesten sakladığım, içimde.Ama seni göremiyorum, seni göremedikten sonra neyi gördüğümün önemi yok, senle göremedikten sonra neyi gördüğümün hiç önemi yok.Önemini kaybediyor her varlık, giderek karamsarlaşıyor dünya, daraltıyor beni, Ayaklarım kanıyor dikenli yollardan geçiyorum, canım yanıyor, canımın acısı geçmiyor. Güllere dokunamıyorum, parmaklarım kanıyor; bülbüle uzanamıyorum, ellerim ısırılıyor; balıkları tutamıyorum, su gibi akıp gidiyor.Başının çok uzakta olduğu ve sonunu bilmediğim bu ömür, su gibi akıp gidiyor.

Adım attığım her yer bir ateş halesi. Baktığım her yerde daha önce belirmemiş bir alev topu. Başımın üzerinde daha büyük bir alev topu. İçimde, başımın üzerindekinden daha büyük bir alev topu. Boynumda beni bu ateşe bağlayan bir başka ateşten halat. Koparmakta mümkün değil. Bu ateşi söndürmekte mümkün değil. Adım atmaya korkar oldum, attığım her adımda önümde bir çukur çıkıyor. Karanlık ve derince bir çukur. Yokluğun beni bu çukurlara hapsetti. Henna en derine doğru iniyorum. Dünya cehennemi böyle ise, cehennemin kendisi nasıldır? Yokluğunun dünya cehennemi bu ise, yokluğunun sonsuzluk cehennemi nasıldır? İlk günkü yokluğun ve bu günkü yokluğun böyle ise yokluğunla, sonsuzluk nasıldır?