BAZI KADINLAR DOĞURUR BAZILARI ÖLDÜRÜR

Ve işte vakti geldi.Bağırta bağırta alıyorsun canımı.Nasıl olsa benim diyip yakıyorsun içimi dışımı en çokta yüreğimi.Bağıra çağıra alıyorsun.Tutmuyorsun canımı bedenimde.Canım bedenime fazla geliyor. Bir ruh ki, bir bedene tutsak düşmüş.Yırtıp çıkmak istiyor deriden kılıfını.Tutunmak istiyor sana.Sen bağıra bağıra onu çağırıyorsun kendine.Öldürüyorsun giderek.Hepsini alıyorsun, bende bir parça dahi bırakmadan.Bana üflenen canı bağırtarak alıyorsun.İşkencelerin çok güçlü, tutanamıyorum bedenimde.Çok acı çektirebiliyorsun, inletiyorsun,yakıyorsun.Aşk insanı bağırtıyor ve içinde hiç dinmeyen bir sancıyı uyandırıyor.Bazı kadınlar erkenden öldürüyor.Ölüm, onların çok erkenden çağırdığı bir ayin.Yakalarımızda nişan, boyunlarımızda madalyon gibi.Oysa yakalarımızdaki elleri, boynumuzdaki ise bizi boğacak iplerdir.Alıyorlar canımızı, biz karşı koymadan.Yakıyorlar sanki, direnç gösteremeden.Doğurdukları gibide öldürüyorlar sonunda.Doğum kadar sancılı ölümümüz. Bizde her gelen gibi gidiyoruz,Çağlayanları akıtarak sevgiliyi,yakmadan,üzmeden,incitmeden.Ayrılıyoruz ayrılık mı zor ölüm mü ? aşık için, ayrılık ölümden zordur. Çünkü, ölümden öte köy yoktur.